W piwnicy Sex Shopu – 4 – Podteksty

     Godzinę później siedzieli w tym samym boksie i dobierał się do niej na całego. Mokry język ocierał się o jej obojczyk, szyję i ucho, a dłonie nie mogąc wedrzeć się do ciasnych dżinsów, naciskały na nią przez materiał. Niewiele rozmawiali, chociaż dowiedziała się, że jest znudzonym, samotnym księgowym, lubi kolor niebieski i sporty. Używał taniej wody kolońskiej. Prawie nie powstrzymała się od przewrócenia oczami na tak nieistotne, nudne informacje.

     Pozwalała mu na fizyczny kontakt, chociaż w brzuchu ślizgało się głębokie obrzydzenie. Niezbyt nachalnie drapała go paznokciami przez koszulę po ramionach i plecach żeby nie przyszło mu do głowy pomyśleć o czymś innym. W końcu zdecydowała, że jest wystarczająco na nią napalony i upity by się zgodził. Tymczasowe, przyjemne odmóżdżeni, jakie w wkrótce zniknie.

– Brick… Może pójdziemy w bardziej ustronne miejsce, gdzie nikt nam nie przeszkodzi? – odlepił się od niej na moment, oblizała usta oddychając głęboko i już zaraz prowadziła go do męskiej toalety.     Uchwycony, zatopiony!

     Wpadli do niej jak burza, głownie za sprawą mężczyzny, który nagle zrobił się agresywniejszy. Chwycił ją mocno za oba przeguby i wepchnął ze sobą do najbliższej toalety, spychając boleśnie na ściankę. Zareagowała od razu. Przylgnęła do niego, ocierając się całym ciałem o drugie, a szczególnie o domagający się uwagi namiocik w spodniach. Mężczyzna stęknął i tak jak chciała, nie zwrócił uwagi na nie zakluczoną kabinę.

     Uwolnił jej piersi z topu i jęknął, gdy zobaczył, że ma pod nią jeszcze bieliznę. Na szczęście z cienkiego materiału przez który wszystko widział. Warknęła i przycisnęła mu twarz do nich, a jedną z wolnych dłoni dobrała mu się do rozporka.

     Stękał z błogością na serwowane mu ręczne poczynania, obśliniając biustonosz i nie rejestrując sytuacji z poza kabiny. Ona doskonale słyszała z pomiędzy własnych, udawanych jęków przyjemności i niewątpliwie szczerych Bricka, jak Dustin wyrzuca całą klientelę zajmującą się sobą z reszty kabin groźnym głosem od którego ścierpła jej skóra. Radził by nikt nie wchodził do póty, do póki tu nie skończy. 

     Dzięki Bogu, zaczynała już ją boleć ręka i gniecione cycki.

     Uśmiechnęła się tym razem naprawdę błogo. Drzwiczki kabiny otwarły się i Amelia zaprzestała jakichkolwiek czynności spuszczając dłonie wzdłuż ciała. Zdziwiony brunet nie miał czasu zareagować, gdy Dustin brutalnie wyszarpnął go za kołnierz koszuli i rzucił między pisuary. Pchnięty na ścianę, zjechał z okrzykiem w dół.

     Westchnęła ciężko, czując na sobie zirytowany wzrok blondyna.

– W końcu. – wymamrotała i niespodziewanie dla niej trafiła ją w twarz czarna, skórzana kurtka. Zmarszczyła brwi, jednak nie śmiała się teraz wykłócać. Obserwowała wykrzywionego w grymasie Dustina, doprowadzając się do porządku. Zirytowana Góra Lodowa, irytująca się na nią za to, że zrobiła co jej kazał.

     Z obrzydzeniem stwierdziła, iż ten biustonosz z pewnością wyląduje w koszu. Obślinił cały. Pozbyła się go szybko z siebie i osuszyła skórę papierem, odwrócona do towarzyszy plecami. Brick nie patrzył już na nią z tak wielkim pożądaniem. Wielkie oczy przez które przebijało się niezrozumienie zmrużyły się, gdy pojął całą sytuację. A przynajmniej ułamek z niej. Prychnęła.

– Ty suko. – wysyczał z pretensją i spadł na niego pierwszy cios. Amelia wzdrygnęła się.

– Radzę trzymać język za zębami na jej temat. – ostrzegł poważnie Dustin. Przyglądała się pochylonym plecom. Całej, masywnej sylwetce znacznie górującej nad ich ofiarą. Schowała biust pod wymięty top i owinęła się w kurtce blondyna. Pachniała skórą i jego perfumami. Nie było tak jak w filmach, gdy dziewczyna rozpływa się od zapachu właściciela na podarowanym jej odzieniu. Doceniała jednak, że po to wrócił do samochodu i nie musiała świecić nagim ciałem.

– Wiedziałem, że coś jest z tobą nie tak. Dziw… – plaśnięcie urwało dalsze słowa. Dustin widać nie rzucał słów na wiatr.

– Skończ i odpowiedz na pytania, które ci zadam to może nie odetnę ci tego cholernego fiuta. – warknął i dopiero teraz zauważyła niewielki nóż, który trzymał. Trzymał nad sprzętem Bricka. Przez chwilę przemknęło jej przez myśl, czy aby nie był bardziej brutalny ze względu na nią i w absurdalny sposób zrobiło jej się ciepło w środku.

     Ale wiedziała jak działa cały system. Przygryzła wargę w nerwowym oczekiwaniu, opierając się o drzwi kabiny założonymi rękoma. Nigdy nie lubiła podobnych do tej scen, chociaż dawniej spotykała się z nimi często. Tkwiła w progu, nie mając najmniejszej ochoty się zbliżać i mieć więcej wspólnego z tym wszystkim.

– Nic ci nie powiem. – Splunął pod buty Dustina z brzydkim grymasem wykrzywiającym całą jego niezbyt urodziwą twarz. Emanował głęboką nienawiścią. Przełknęła ślinę, czując jak serce mocno tłucze się jej w piersi.

– Zła odpowiedź. – odparł zimno blondyn i zrobił coś, czego nie widziała, lecz po przerażonym wrzasku Bricka domyśliła się, iż zbliżył się do wypełnienia którejś z obietnic.

– Dobra! Dobra! Przestań! – zapiszczał mało męsko.

– Jesteś pewny?

– Tak!

     Złowroga cisza jaką zachowywał Dustin można by kroić nożem. Amelii już dawno ugięłyby się kolana, gdyby to do niej kierował wszystkie słowa. Nie potrafiła przeżyć czegoś podobnego po raz drugi.

– Więc porozmawiajmy o Anthonym Mawsonie. – mruknął.

*

– Chryste. – skomentowała głośno, gdy przedzierali się do wyjścia. Przycisnął ją do siebie mocno aby nikt ich więcej nie zatrzymywał. – Zlał się ze strachu. –  Obrzydzenie, jakie czuła sięgnęło tego wieczoru punkt kulminacyjny. Była zmęczona i jak wróci do domu upije się bardziej. Byle nie myśleć o tym więcej.

 – Jesteś w stanie działać jeszcze w Styksie? – Nie gładził ją po ramionach ani żadnym innym skrawku ciała, kiedy tonęła w jego skórzanej kurtce. Nie pocieszał. Trzymał ją pewnie, ale bez żadnego podtekstu. I była mu za to cholernie wdzięczna. Gdyby tego wieczoru jakiś facet jeszcze raz dotknął jej ciała z seksualnym podtekstem to chyba by zwymiotowała. Wprost na tego kogoś. Zdecydowanie odwykła od starej pracy.

– Tylko jeśli to konieczne. – wybełkotała w ramię towarzysza. Ubrany w czarną koszulkę, a ona w jego kurtkę zlewali się ze sobą

– Jutro dokończymy. – zadecydował. Kiwnęła tylko niemrawo głową na zgodę.

– A co z otwarciem klubu? – spytała bez zainteresowania. Klub Vincenta był teraz  najmniejszym zmartwieniem. Próbowała powstrzymać mózg od odgrywania sceny z pięścią Dustina na twarzy Bricka i lejącej się czerwieni. Nie wspominając o nożu, którym zgolił mu włosy łonowe ocierając się czubkiem ostrza o samo przyrodzenie aż na czubku sperliła się kropka krwi. Przełknęła ciężko ślinę. – Dustin, rzygać mi się chce. – wydusiła i z konieczności uczepiła się go mocniej, czując mięknące nogi.

– Cholera. Zaczekaj. – Pociągnął ją żwawszym krokiem ku wyjściu, nie przejmując się już kurtuazją. Taranował ludzi, którzy odskakiwali od niego zaskoczeni i z gniewnymi, pijackimi protestami na czerwonych twarzach. Napotykając wkurzoną twarz wielkiego, złego faceta, milkli od razu. Większość jednak nie zawracała sobie nimi głowy. To w końcu Pinky, zaraz na pewno w drugim końcu sali zacznie się bójka i wszyscy o nich zapomną. Za wyjątkiem Bricka.

     Chociaż może on był na tyle spity i przerażony by zapomnieć tego, który doprowadził go do tego żałosnego stanu.

     Gdy w końcu wyszli na świeże powietrze łapała je jak rybka wyrzucona z akwarium. Zrobiło jej się lżej na piersi, ale wciąż  czuła wzbierające wewnątrz mdłości. Szła prowadzona przez Dustina w stronę zaparkowanego samochodu.

– Jak nie zwolnisz to na pewno się zrzygam. A ponieważ to twoja wina to zrobię to na ciebie – ostrzegła drżącym głosem. Kurwa. Dawno nie czuła prawdziwych łez. Dustin wyhamował i bez słowa pozwolił przycupnąć przy trawie. Latarnie świeciły słabo w miejscu w którym się zatrzymali, lecz miała to teraz głęboko w powarzaniu. Blondyn na pewno obserwował okolicę i trzymał wszystko pod kontrolą.

     Kucała chowając głowę między kolanami i oddychając głęboko. Napięcie i strach bardzo powolutku odpuszczały. Nie wiedziała ile czasu upłynęło, nie zwracała też uwagi na to że przykucnął obok i wypalał w niej dziurę.

     Ogarnęła się w końcu na tyle by wstać i ruszyła powolnie do samochodu. Nie czekała długo, aż zerwie się za nią.

     Wsiedli do środka w przytłaczającej ciszy. Zawiesiła wzrok na suficie, tuż nad blond włosami postawionymi jak zawsze w sztorc.

– Jesteś dupkiem. – skomentowała drętwo. Nie odzywał się. – Zawieź mnie do siebie.

– Słucham? – odżył momentalnie, ale miała wrażenie, że nie jest już w stanie się z tego cieszyć. – Ra… Amelio.

– Co? – burknęła.

– Jesteś pijana. – Stanowczy groźny głos, który miał wbić ją w tapicerkę. Uświadomić, że nie wie, co plecie. Była pewna, iż chciał naprawdę powiedzieć „roztrzęsiona” i lepiej dla niego, że tego nie zrobił. Odpalił szybko silnik i ruszył. 

– Nie. Po prostu jeśli nie spędzę z tobą nocy to jutro chyba zwalniam się z tej pracy. – powiedziała po chwili. I była tak szczera jak jeszcze nigdy wcześniej. Po dzisiejszym opuściło ją przekonanie, że może jeszcze raz pracować tak jak dawniej. Chyba przekroczyła jakąś osobistą granicę.

     Westchnął ciężko i przyśpieszył jakby chciał już wydostać się z ich wspólnego więzienia. Byle dalej od narzekań zielonookiej.

– Nic ci nie będzie. Nie zrobiłem mu wielkiej krzywdy.

– Zrobiłeś Mi krzywdę. – szepnęła i przygryzła usta. Wróciło do niej wspomnienie obrzydliwych, natrętnych dłoni na wewnętrznej stronie ud. Do oczu napływał ocean łez i nienawidziła się za tę beznadziejną słabość. Nie znosiła Dustina, Vincenta, Bricka i wszystkich innych facetów w tym pieprzonym mieście. W kraju. Na świecie. Zawsze od płaczu szybko przechodziła w złość.

– Vincent ci zrobił. Nie wiń mnie za jego durną decyzję. – warknął. I spór odżył na nowo.